النا لوکرزیا کورنارو پیسکوپیا (Elena Lucrezia Cornaro Piscopia)، که در انگلیسی با نام هلن کورنارو (Helen Cornaro) نیز شناخته می شود ، فیلسوف ونیزی با تبار اصیل بود که در سال 1678 یکی از اولین زنانی است که مدرک آکادمیک را از دانشگاه دریافت کرد و اولین زنی که مدرک دکترای فلسفه را دریافت کرد .
بیوگرافی-سرگذشت
النا کورنارو پیسکوپیا در کاخ لوردان ، در ونیز ، جمهوری ونیز در 5 ژوئن 1646 به دنیا آمد. او سومین فرزند جیانباتیستا کورنارو-پیسکوپیا و معشوقه او زانتا بونی بود. مادرش دهقان بود و پدر و مادرش در زمان تولد او ازدواج نکرده بودند. بنابراین لیدی النا به طور رسمی، بعد از زادروزش، عضوی از خانواده کورنارو نبود. همانطور که قانون ونیزی فرزندان نامشروع اشراف را از امتیازات نجیب منع می کرد، حتی اگر توسط والدین نجیب به رسمیت شناخته شوند. بدتر از آن برای زانتتا، او از یک خانواده دهقانی بسیار فقیر بود. زانتا احتمالاً برای فرار از گرسنگی به ونیز گریخته بود و به زودی خود را معشوقه یکی از قدرتمندترین سلسله های نجیب جمهوری یافت. جیانباتیستا و زانتا در سال 1654 به طور رسمی ازدواج کردند، اما فرزندان آنها از امتیاز نجیب محروم شدند.
در سال 1664، پدرش به عنوان Procuratore di San Marco de supra، خزانه دار کلیسای جامع سنت مارک، که موقعیتی مطلوب در میان اشراف ونیزی بود، انتخاب شد. در آن مرحله، جیانباتیستا از نظر تقدم پس از دوک ونیز دوم بود. به دلیل این ارتباط، بانو النا در جشن ازدواج دریا حضور داشت. پدرش چندین بار سعی کرد برای او نامزدی ترتیب دهد، اما او پیشروی های هر مرد را رد کرد.
دانش آموختگی
به عنوان یک دختر جوان، لیدی النا به عنوان یک اعجوبه دیده می شد. با توصیه جیووانی فابریس، کشیش که دوست خانواده آن ها بود، تحصیلات کلاسیک را آغاز کرد. او لاتین و یونانی را زیر نظر مربیان برجسته آموخت و در هفت سالگی در این زبانها و همچنین فرانسوی و اسپانیایی مهارت یافت. او همچنین به عبری و عربی تسلط داشت و عنوان Oraculum Septilingue (“اوراکل هفت زبانه”) را به دست آورد. مطالعات بعدی او شامل ریاضیات ، فلسفه و الهیات بود .
النا نوازنده ای خبره شد و به هارپسیکورد ، کلاویکورد ، چنگ و ویولن تسلط داشت. مهارت های او با موسیقی ای که در طول زندگی اش ساخته بود نشان داده شد. در اواخر نوجوانی و اوایل دهه بیست به فیزیک ، نجوم و زبان شناسی علاقه مند شد. کارلو رینالدینی، معلم او در فلسفه، و در آن زمان رئیس فلسفه در دانشگاه پادوآ ، کتابی را در سال 1668 منتشر کرد که به زبان لاتین و با تمرکز بر هندسه نوشته شده بود. این کتاب به الینای بیست و دو ساله تقدیم شد. پس از مرگ معلم اصلی خود، فابریس، او حتی بیشتر به رینالدینی نزدیک شد که تحصیلات او را به عهده گرفت.
پیشه
او در سال 1669 کتاب گفتگوی مسیح را توسط راهب کارتوسی ، لانسپرگیوس، از اسپانیایی به ایتالیایی ترجمه کرد. ترجمه به جیان پائولو اولیوا، دوست نزدیک و رهبر روحانی او تقدیم شد. این جلد در پنج نسخه از سال 1669 تا 1672 منتشر شد. هنگامی که شهرت او گسترش یافت، از او برای عضویت در بسیاری از جوامع علمی دعوت شد و در سال 1670 رئیس انجمن ونیزی Accademia dei Pacifici شد. [8] [9]
پنجره کتابخانه یادبود تامپسون که مراسم معارفه کورنارو را به تصویر می‌کشد.
فلیس روتوندی به توصیه کارلو رینالدینی، معلم فلسفه او، از دانشگاه پادوآ درخواست کرد تا به کورنارو مدرک لیسانس-کارشناسی در الهیات اعطا کند. هنگامی که کاردینال گرگوریو بارباریگو ، اسقف پادوآ، متوجه شد که او در حال تحصیل در رشته الهیات است، به این دلیل که او یک زن است، امتناع کرد. با این حال، او اجازه داد تا مدرکی در فلسفه بگیرد و پس از یک دوره تحصیلی موفق به دریافت مدرک کارشناسی در فلسفه شد. این مدرک در 25 ژوئن 1678 در کلیسای جامع پادوآ اعطا شد.با حضور مسئولین دانشگاه، اساتید کلیه دانشکده ها، دانشجویان و اکثر سناتورهای ونیزی به همراه بسیاری از مدعوین از دانشگاه های بولونیا ، پروجا ، رم و ناپل. لیدی النا به مدت یک ساعت به زبان لاتین کلاسیک صحبت کرد و قسمت‌های دشواری را که به‌طور تصادفی از آثار ارسطو انتخاب شده بود توضیح داد : یکی از تحلیل‌های پسین-(Posterior Analytics) و دیگری از فیزیک-(Physics).
با توجه زیادی به او گوش داده شد و پس از پایان کار، تمجیدهای بسیار دریافت کرد. پروفسور رینالدینی به او مقام لورا-(کارشناسی) را اعطا کرد، که شامل: یک کتاب فلسفه، یک تاج گل بر روی سر، حلقه ای در انگشت، و نیم-تنه موتزتا روی شانه هایش.
او به عنوان Magistra et Doctrix Philosophiae [“معلم و دکتر در فلسفه”] معرفی شد، بنابراین یکی از اولین زنانی بود که مدرک آکادمیک را از دانشگاه دریافت کرد.
هفت سال آخر عمر او وقف تحصیل و امور خیریه بود. او در سال 1684 بر اثر بیماری سل در پادوآ درگذشت و در کلیسای سانتا جوستینا به خاک سپرده شد .
مانداک
چند ماه پس از معارفه النا، چارلز پتین، مدرس پزشکی در پادوآ، برای دخترش گابریل-شارلوت [کارلا گابریلا] پتین درخواست داد تا مدرک تحصیلی خود را شروع کند. دانشگاه با حمایت Gianbattista Cornaro-Piscopia، اساسنامه خود را تغییر داد تا زنان از فارغ التحصیلی منع نشوند. دکترای بعدی زن توسط دانشگاه بولونیا در سال 1732 به لورا باسی اعطا شد .
مرگ کورنارو با مراسم یادبود در ونیز، پادوآ، سیه‌نا و رم مشخص شد. Accademia degli Infecondi دو جلد یادبود به ادای احترام توسط اعضا منتشر کرد: یکی برای نشان دادن درجه و مدرک او، و دیگری برای درگذشت او. Accademia dei Ricovrati پادوآ نیز در مرگ او جلدی تولید کرد. مجسمه او در دانشگاه پادوآ قرار داده شد که باعث شد در سال 1685 مدالی به افتخار او زده شود.
در سال 1895، ابیس ماتیلدا پینسنت از راهبه‌های بندیکتین انگلیسی در رم، مقبره کورنارو را باز کردند، بقایای آن را در تابوت جدیدی قرار دادند و یک لوح مناسب به یاد او نوشتند. مراسم فارغ التحصیلی او در پنجره کورنارو که در سال 1906 در بال غربی کتابخانه یادبود تامپسون در کالج واسار نصب شده بود، به تصویر کشیده شده است . به پیشنهاد روث کرافورد میچل، کورنارو در نقاشی دیواری جووانی رومانیولی در سال 1949 در اتاق ملیت ایتالیایی در دانشگاه پیتسبورگ به تصویر کشیده شده است. در 5 ژوئن 2019، Google تولد 373 سالگی او را با Google Doodle جشن گرفت. بیوگرافی های قبلی النا کورنارو شامل Vita di Helena Lucretia Cornara Piscopia از Massimiliano Dezza (ونیز: Bosio، 1686) و Antonio Lupis ‘ L’eroina veneta (ونیز: Curti, 1689) است. مجموعه آثار او به همراه بیوگرافی چهار سال پس از مرگش توسط بندتو باچینی منتشر شد. جدیدترین بیوگرافی انگلیسی او بانوی کورنارو: غرور و اعجوبه ونیز نوشته جین اچ. گورنزی (انتشارات کالج آونیو، 1999) است.
در سال 2022، مقامات ایتالیایی از اضافه کردن مجسمه او به 78 مجسمه دانشمندان مرد مشهور در پراتو دلا واله در پادوآ خودداری کردند، با این استدلال که مجسمه این دانشمند قبلاً در محوطه دانشگاه وجود دارد.
دیدگاهتان را بنویسید